Kreegst ock din Deel an Sorg un Leid,
Un swunn din Dag‘ in Trurigkeit,
Seeg ni so düster, ni so swart.
Dar kummt en Tid, wo’t anners ward!
weiterlesen… »

Heff ick min Buerdeern,
Hört mi de Welt!
Günn di de annern geern,
Nikdom un Geld!
weiterlesen… »

De lütten, lütten Steern,
Wa seeg ick se so geern!
Se mahnt mi an so mennig Nacht,
Wo ick mit di tohopen sacht
Dar buten snackt vun all de Pracht,
Hoch baben in de Feern.

De lütten, lütten Steern,
Wa seeg ick se so geern!
Wi seeten wul vör Glück to ween’n,
Un meen’n: dat Leben weer so schön,
Doch müss’t dar wul noch schöner we’n,
Hoch baben in de Feern.

De lütten, lütten Steern,
Wa seeg ick se so geern!
Se brennt noch, als se damals brenn‘, –
De schöne Tid is blots to Enn, –
Un du, – du büst dar lang all hen.
Hoch baben in de Feern.

De lütten, lütten Steern,
Wa seeg ick se so geern!
Un wünsch un be‘, dat’t bald verbi.
Denn lücht se na de Heimat mi,
Wul hin na di, ja hin na di.
Hoch baben in de Feern!

Johann Meyer

So fien un krus, so hell und grön,
Als Bökenholt in’n Mai,
Un op un dal, wa still un schön
Un lisen, als en Dei!
weiterlesen… »

Du Mudder,“ frogt de lütt Johann,
wann kummt he denn de Wihnachtsmann?
Mi dücht, ick hebb sien Peerd jüst hört.
Wat he nu wohl den Hoff ropföhrt?
Kann he den Weg ok weller finn‘?
Sühnt de den Ring ton Peerd anbind’n?“

„ck weet nich rech,“ seggt nu sien Mudder,
för’t Peerd bruukt he wohl eerstmol Futter.
Ick glöv he geiht eers‘ rop’e Deel,
dor find dat Peerd wohl noch soveel.
Du hest dat doch wohl nich vergeeten
un hest noog Heu von Böhn afsmeeten?“

„Oh weh,“ seggt nu de Lütt mitmol,
„hebb ick vergeeten – ganz totol -.
Wat mok ick denn nu blots so gau?
Nimmt he dat würklich so genau?
Ick hör em al, nu ist to loot.
Kick hin, he hett de Klink tofot!“

Un denn steiht he mitmol blang’n oben
un wiest mit siene Hand no boben:
„Hebbt ji keen Heu för mien lütt Peerd?
Bün ick amenne hier verkehrt?“
„Dat nich, dat liggt woanners an,
vergeeten hett dat uns Johann,“
seggt Mudder nu un meent mitmol,
„ick glöv, uns Vadder smitt wat dool.
He kickt no’t Veeh un wull ok weeten,
wat uns Johann harr’t nich vergeeten.“

„Mi deit dat leed un tokeln Johr
is ganz bestimmt dat Heu ok dor.“
Johann fangt meis dat Weenen an
un krüppt ganz dicht an Mudder ran.
Nu seggt he gau sien Riemels op,
dat kann he böst, ganz ut’n Kopp.
Di Wihnachtsmann strickt em öber’t Hoor
un seggt: „Is goot, mien Jung, is all’ns kloar.“

„Blots dink doran, dörvst nich vergeeten,
ok unse Tier’n bruukt jümme Freeten.
Ick glöv ok meis‘ dat weest du lang,
nu komm man her un wees nich bang’n.
Ick hebb se mit, de Iesenbohn
un ok den annern lütten Kroom.
Kiek an, is de lütt Tog nich fein,
un ok de Wogens, so’n Stücker tein?“

He stellt de Soken ünnern Boom,
Johann steiht dor as wie in Droom-,
de Oogen blank, dat Hart vull Freud,
dinkt he nu gor nich mehr an’t Heu.

„Du Wihnachtsmann, ick dank doarför,
komm tokeln Johr man weller her.“
De seggt: „Adjüs, nu ward dat Tiet,
op mi luurt ok noch anner Lüüd.“

Autor unbekannt

Lütt viertel Stünn kannt wohl noch duern
hett Modder eben segt.
He kümmt nu glich man got dat Lueern
dat is mi gornich recht.

Ick heff jo grad keen Angst dit Jahr
Angst hebt blots de Görn.
Ick bin man bang dat geiht nich klor
ick krieg den Wind von vörn.

Wenn he dat blots nich marken deiht
min Strümp sind klitschnat.
Bin dreemal öbern Graben neiht
und dor, do knacker dat.

Wenn de Kojees dat blots nich süht
min Büx is achter twei.
Achwat, ick sett mi hin
und denn is dat eenerlei.

Und wenn he in in de Döns rin kiekt:
Na mokt de Jung sik goot?
Und Vadder segt: He hett sik schiekt.
Dann krieg ick jowohl Moot.

Und rappel mien Gebet gan her
as wenn ick obdreiht bün.
Und denn, denn mutt ick an de Dör,
dor mut ick denn man hin.

Und Vadder süht von achter mi
und süht min tweie Büx.
Ne ne Kojees, goh man vörbie,
ick bruk dit Johr noch nix.

Autor unbekannt (leider)

Trugge keunem Ossen van vier, diäm Piärre nit van hingen un diän Luien nit van allen Sie-en
Trau keinem Ochsen von vorn, dem Pferd nicht von hinten und den Leuten nicht von allen Seiten

En geschlachtet Hauhn liet keune Egger me
Ein geschlachtetes Huhn legt keine Eier mehr

Diu jiäs die awer ne nette Lius in diän Pelz satt
Du hast dir aber eine schöne Laus in den Pelz gesetzt

Me mat alemol met diän Wilewen huilen
Man muss auch schon mal mit den Wölfen heulen

Et is keun Pöttken seo scheuf, et pässet en Dieckelken drop
Ein Töpfchen kann noch so schief sein, es passt ein Deckel drauf

Weu met diäm Duiwel iut enem Nappe iäten well, deu mat en langen Lieppel hen, sis verbreut heu siek de Schniute
Wer mit dem Teufel aus einem Topf essen will, der muss einen langen Löffel haben, sonst verbrennt er sich den Mund