Ostern
Kreegst ock din Deel an Sorg un Leid,
Un swunn din Dag‘ in Trurigkeit,
Seeg ni so düster, ni so swart.
Dar kummt en Tid, wo’t anners ward!
Un gung di ock dat Leevst‘ all fort,
Dat Leevst‘ all dör‘ de Karkhoffport,
O, ween man nich un drög de Tran,
Denn wedder kummt, mat slapen gahn!
Süh, buten is’t keen Winter mehr.
De gollen Sünnschien weckt de Eer,
Un wat dar deep in’n Düstern slöppt,
Steiht wedder op, wenn’t Vörjahr röppt.
De Vageln singt, – dat Holt ward grön.
De lüttjen Blom fangt an to blöh’n,
O, wat en Tid! De allerbest‘!
Un’t schönste Fest is’t Osterfest!
Magst du ock glöben, wat du wullt, –
Din Sünn is grot, un swar din Schuld, –
Un wat büst du mit di alleen? –
Wa kreegst du ock vun’t Graff den Steen?
O, freu di man, dat’t Ostern ist!
Keen annern gifft’t, als Jesus Christ!
Keen anner geev, wat he uns geev,
So’n Lebn! so’n Dod! so’n Lehr! so’n Leev!
Johann Meyer
Spruechetante.de: Sprüche, Gedichte, Zitate läuft unter