De Flaskoppel
So fien un krus, so hell und grön,
Als Bökenholt in’n Mai,
Un op un dal, wa still un schön
Un lisen, als en Dei!
Ja, wat en Pracht! noch vull vun Dau,
In Parlen klar un blank;
Un all de Köpp, so himmelblau
Dar baben öwer lank.
Un jede Blom en Honnigschal,
Wat kummt dar nich un stippt?!
Süh, Imm un Fleerlink alltomal,
Wa swarmt se rum un nippt!
Un baben schient so warm de Sünn,
De Lurken singt so lud,
Se fleegt dar rut, se fleegt dar rin
Un hebbt de Nester bu’t.
Ja, wat en Pracht! so ewig veel
Vun Knuppen un vull Blom!
Se lacht di an bit in de Seel,
Als Engelsogn in’n Drom.
Du freust di wul; – och, freu di man!
Dat Unglück kummt so gau;– –
Di lacht vellich twee Ogen an,
Wul ebn so smuck un blau; –
Un Leid un Kummer sünd jüm fremd,
Dat Leben is so söt!
Wer weet, wakeen sin Dodenhemd
Darmank all grönt un blöht!
Johann Meyer
Spruechetante.de: Sprüche, Gedichte, Zitate läuft unter