Spruechetante.de: Sprüche, Gedichte, Zitate

Korkma, sönmez bu ÅŸafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.

Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilâl
Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu ÅŸiddet bu celâl
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl,
Hakkıdır, Hakk’a tapan, milletimin istiklâl!

Ben ezelden beridir hür yaÅŸadım, hür yaÅŸarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım
KükremiÅŸ sel gibiyim, bendimi çiÄŸner, aÅŸarım;
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Garbın âfakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göÄŸsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boÄŸar.
„Medeniyyet!“ dediÄŸin tek diÅŸi kalmış canavar

Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma, sakın!
Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın.
DoÄŸacaktır sana va´dettiÄŸi günler Hakk´ın;
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

Bastığın yerleri „toprak“ diyerek geçme, tanı!
DüÅŸün, altında binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır, atanı;
Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki fedâ?
Åžuheda fışkıracak toprağı sıksan, ÅŸühedâ!
Canı, cananı, bütün varımı alsın da Hüdâ,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.

Rûhumun senden, ilâhi, şudur ancak emeli;
DeÄŸmesin mabedimin göÄŸsüne nâ-mahrem eli!
Bu ezanlar-ki ÅŸahadetleri dinin temeli,
Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli

O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşım
Her cerihamdan, ilâhi, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruh-i mücerred gibi yerden na´şım;
O zaman yükselerek arÅŸa deÄŸer belki başım!

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl;
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl!
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl.
Hakkıdır, hür yaÅŸamış bayrağımın hürriyet;

Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklâl!

Deutsche Übersetzung:
Fürchte nicht, die in dieser Morgendämmerung wehende rote Fahne kann nicht vergehen,
Solange das allerletzte Herdfeuer, das in meiner Heimat brennt nicht erloschen ist.
Sie ist der Stern meines Volkes, sie wird leuchten;
Mein ist sie, allein meinem Volk gehört sie.

Verziehe, um Gottes Willen, nicht dein Antlitz, du, empfindsamer Halbmond!
Eine Rose für mein heldenhaftes Volk! Warum diese Heftigkeit, warum dieser Zorn?
Unser vergossenes Blut wird dir sonst nicht zu eigen werden
Unabhängigkeit ist das Anrecht meines der Gerechtigkeit verschriebenen Volkes!